Masterclass foodfotografie en foodstyling

Fotografie met de focus op mensen, dat is wat ik het liefst doe. Ik maak herinneringen, vertel verhalen, leg liefde, leven en afscheid vast. Maar sinds Foodaholics zijn de modellen voor mijn camera ineens regelmatig bordjes met lekker eten. En dat is een vak apart, ondanks dat die bordjes wel heel braaf stil blijven staan. Fotografisch lukt het allemaal best. Mijn camera heeft voor mij geen geheimen en licht en ik kunnen prima door één deur. Maar een bordje zodanig opmaken dat de bezoekers van Foodaholics met water in hun mond onze website bekijken, dat is nog best lastig! Natuurlijk een kwestie van veel oefenen, maar het eten wat je hier op de site ziet, is ook het eten wat wij gewoon nog eten. Graag als het even kan ook nog warm en niet geheel verpieterd. Thuis heb ik daardoor niet altijd de gelegenheid tot eindeloos experimenteren. En mijn hoeveelheid ‘props’ en linnengoed is ook (nog) beperkt. En wat is nou eigenlijk mijn eigen stijl? Ik besloot me aan te melden voor een workshop foodfotografie.

Er is een aantal fotografen dat dergelijke workshops aanbiedt, maar mijn keuze viel al héél snel op de masterclass van Marleen (Eten uit de volkstuin) en Marianne (Homecooking dept.). Ik houd erg van hun foto’s, van de manier waarop ze kijken. Daarnaast sprak de inhoud van hun masterclass mij het meeste aan. Veel workshops focussen toch erg op techniek en dat is niet wat ik zocht. Vrij snel na de start van Foodaholics schreef ik me in voor de workshop en op een mooie zaterdag in april stond ik met koorts en om de 2 minuten een hoestbui klaar voor vertrek, om vlak erna door mijn lief terug in bed gestopt te worden. Tranen met tuiten natuurlijk, want ik keek er zo naar uit. Maar hij had gelijk, ik was echt te ziek om te gaan.

Afgelopen zaterdag probeerde ik het voor een tweede keer. Met inmiddels een paar maanden foodfotografie op zak had ik voor mezelf een aantal ‘doelen’ gesteld. Zo wilde ik onder andere mijn foto’s zoveel mogelijk recht van boven gaan maken. Als ik naar andere foodfoto’s kijk, vind ik dat meestal het mooist. Als ik zelf fotografeer kies ik echter heel vaak toch weer voor een 0 of 45 graden perspectief. Niks mis mee natuurlijk, maar het is wel mijn comfortzone en bij een workshop moet je niet veilig in je hoekje blijven zitten. Vind ik tenminste.

Op de boerderij waar de workshop gehouden werd, werden we hartelijk ontvangen met koffie of thee en een stuk héérlijke homemade citroentaart. De workshopruimte was aangekleed met grote borden met voorbeeldfoto’s en bossen veldbloemen. Mijn oog viel ook direct op de fantastische betonnen vloer. Geweldige ondergrond voor foto’s, ik snapte de keus voor deze ruimte wel.

Je eigen stijl ontdekken door te knippen en te plakken

We begonnen met het ontdekken van je eigen stijl in foodfotografie door het maken van een moodboard. Uit grote stapels tijdschriften knipten we foto’s die ons aanspraken. Na een poosje spreidden we deze uit op de vloer en kwamen Marleen en Marianne bij iedereen langs om te bekijken wat voor lijn er in de gekozen foto’s te vinden was. Ik heb tijdens het knippen en scheuren puur gekozen voor foto’s waarbij ik direct bleef hangen, zonder te letten op trends of te denken aan het soort foto’s wat ik misschien graag zou willen namaken. Ik vind donkere foodfotografie bijvoorbeeld prachtig om te zien bij anderen, maar weet ook dondersgoed dat dat niet helemaal “Michella” is. Leuk voor een keer, maar niet als stijl om consequent door te voeren.

Uiteindelijk eindigde ik met een moodboard waarbij woorden passen als buiten – gezellig – stoer – hout – kleur – robuust. Opvallend veel foto’s hadden handen in beeld, waren van boven genomen en kleur speelde een grote rol. Ik koos weinig foto’s met kleedjes. Veelal koos ik voor moderne stoere borden gemixt met oud bestek, oude bakplaten en oude schalen. Er zat opvallend veel blauw in de door mij gekozen foto’s en de ondergrond was meestal iets van hout.

Na het maken van het moodboard was het tijd voor lunch. En wát voor lunch! Prachtig gedekte tafel en allerlei geweldige homemade gerechten. Wat een verwennerij!

Hierna mochten we daadwerkelijk met foodfotografie aan de slag: het maken en fotograferen van een foodstilleven. Met de ingrediënten voor een salade of dessert moest je een foto gaan maken passend bij jouw stijl. Op één tafel lagen mooie ingrediënten uitgestald: knalrode aardbeien, erwten, venkelknollen, kroppen sla, citroenen, bosjes kruiden, knoflook, rode uien en een mand vol vlierbloesem. Op een tweede tafel stond het helemaal vol met servies en linnengoed. Waar ik me vooraf enorm verheugde op het kunnen fotograferen met heel veel keus uit ondergrond en servies, liep ik nu vast. Zoveel moois! Na wat dralen vond ik een mooie houten ondergrond, maakte de keuze voor aardbeien en vlierbloesem en ging van daaruit verder experimenteren. Een grote schaal, een kleiner schaaltje, losse bloemetjes vlierbloesem. Een rood geruit servet erbij. Met hulp van tips wat meer lijn in het beeld. Een mesje voor wat meer context. De vlierbloesem in een mand in plaats van los. Langzaam maar zeker kreeg het stilleven steeds meer vorm.

Ik heb al vaker gemerkt dat ik min of meer omgekeerd werk: waar veel mensen spullen of ingrediënten weghalen om hun foto’s vorm te geven, begin ik met niks en vul het juist steeds iets meer aan. Ik werk vooral vanuit wat ik mis in het beeld.

Na de aardbeien experimenteerde ik nog wat met citroenen en erwten. Met de citroenen kon ik eigenlijk niet zoveel. Citroenen op een bord. Prachtig. Maar waaróm dan?! Ik heb gevoelsmatig altijd een reden nodig waarom dingen in mijn foto liggen, terwijl ik een dergelijk beeld van iemand anders toch heel mooi kan vinden.

Na het foodstilleven met de ingrediënten begonnen we met het opmaken van het bijbehorende gerecht. Een salade met erwten en eetbare bloemen of een aardbeien trifle. Marleen en Marianne maakten van beide gerechten een voorbeeld, leerden ons trucs voor de styling en gaven tips om eten er goed uit te laten zien zonder dat het oneetbaar wordt. Daarna was de beurt aan ons.

Foodfotografie, de klik in mijn hoofd

De emaille blauwgerande bordjes en schaaltjes droegen de hele dag al mijn naam (ik had er ook een foto van op mijn moodboard), dus koos ik voor de salade voor deze schaaltjes. De uiteindelijke foto zat bij dit gerecht wél direct in mijn hoofd. We hadden net geleerd dat je eigenlijk altijd het beste kiest voor drie items, maar er waren slechts twee schaaltjes. Item drie werd een krop sla. Een donkerblauw stuk jeans erbij. Wat frisgroene losse erwtjes. Een setje bestek. Dezelfde houten ondergrond als bij de aardbeien. Een beetje schuiven. Klik. Klaar. Achteraf kreeg ik de tip dat de krop sla nog iets meer afstand van de schaaltjes had mogen hebben, maar een kniesoor die daar op let. Ik was blij! Wat een fijne foto :) Al zeg ik het zelf ;)

Marianne was het ook met me eens toen ik vertwijfeld nog eens stond te kijken of ik er nou nog iets aan moest veranderen. Nee dus!

Dat gaf me mooi de gelegenheid ook nog even met de aardbeientrifle aan de gang te gaan. Voor de trifle koos ik wel voor een ander perspectief, je wilt de laagjes natuurlijk wel zien. Het vormgeven van deze foto ging ook al een stuk makkelijker. Leuk om te merken dat je met een aantal simpele handreikingen meteen flinke stappen kunt maken.

Na de praktijk volgde nog een kort stukje theorie over fotobewerking in Lightroom. Dit was voor mij wat minder interessant, maar wel heel goed dat het onderdeel van de dag was. Nabewerking maakt een slechte foto niet goed, maar een goede foto wél beter. Nabewerken is geen trucage, geen nep, het is uit je foto’s halen wat er al in zit.

Tot slot bekeken en bespraken we – onder het genot van een glaasje wijn en wat lekkers – printjes van de foto’s van alle deelneemsters. Ontzettend tof om te zien hoe verschillend alle foto’s waren! Van heel donker tot fris “Donna Hay”. Van minimalistisch tot heel vol. Zes compleet verschillende mensen. En zes compleet verschillende stijlen.

Langzamerhand werd het tijd om weer richting huis te vertrekken. Met een mooie goodiebag, een vol hoofd en spierpijn in mijn kuiten (ik moet een statief!) reed ik terug richting Rotterdam. Het was een hele fijne, hele leerzame en hele intensieve dag. Ik heb een mooie basis om vanuit verder te werken, een beter idee van wat voor spullen ik wil aanschaffen voor mijn foto’s en heel veel inspiratie.

Eén ding heb ik nog wel aan te merken: het was te kort! Als er ooit een meerdaagse variant van deze workshops foodfotografie komt: count me in! Het lijkt me zalig om me gewoon 2 dagen volledig te kunnen onderdompelen in zo’n creatief proces.

Wil je zelf ook zo’n toffe workshop volgen? Kijk dan op de site van Marianne of Marleen. Er zijn ook workshops foodfotografie voor beginners en sinds kort een workshop waarin je leert van die toffe timelapsefilmpjes te maken!

Disclaimer: Ik ben enthousiast over de gevolgde workshop en mijn resultaat en wilde dat graag delen. Ik heb gewoon voor de workshop betaald en ben niet gevraagd om reclame te maken :)