Hoe vaak krijg je de kans om te koken in een heus sterrenrestaurant? Ik deed het tot voor kort nog nooit. Tot voor kort ja, want Restaurant Soigné in Bussum nodigde – vanwege hun tienjarig bestaan- tien foodbloggers uit om bij hen te komen koken. Foodaholics was één van die tien! En dus worstelde ik me op een druiligere dinsdagavond door de avondspits heen richting Bussum om daar de sterren van de hemel te gaan koken.
In 2007 openden chef-kok Dennis de Jong en maître Frank Velthuyse de deuren van hun Restaurant Soigné in de Bussumse Kapelstraat. Eind 2009 mochten zij voor de eerste keer een Michelinster in ontvangst nemen. In december 2016 deden zij dit voor de 8e keer op rij. Sinds 2015 maakt het naastgelegen pand ook deel uit van Soigné en opende men een kookatelier. In dit kookatelier kun je als gewone sterveling proeven van het koken in een professionele keuken en leren van de koks van Soigné. Hoe tof is dat!
Hoe hoger het percentage op je chocoladereep, hoe donkerder je reep. Dat is tenminste waar de meeste mensen vanuit gaan bij het kopen van een chocoladereep. Maar is dat wel zo? En hoe worden die cacaopercentages eigenlijk bepaald. Waar hebben we het precies over als we het hebben over een reep van 70%? En is een reep van 80% altijd bitterder dan die reep van 70%?
Je kent het wel, je kookt een ei en als je het gaat pellen dan blijft de helft ervan aan de schil zitten. Ik weet niet hoe jullie daar over denken, maar ik kan me mateloos ergeren aan dat soort dingen. Zeker als je je eieren mooi wilt presenteren of wilt gebruiken om een gerecht mooi aan te kleden. Maar er is dus een manier om je eieren zo te koken dat dat kleven nagenoeg niet gebeurt! Wil je dus perfecte hardgekookte eieren om te vullen de komende Pasen lees dan snel verder.
Fotografie met de focus op mensen, dat is wat ik het liefst doe. Ik maak herinneringen, vertel verhalen, leg liefde, leven en afscheid vast. Maar sinds Foodaholics zijn de modellen voor mijn camera ineens regelmatig bordjes met lekker eten. En dat is een vak apart, ondanks dat die bordjes wel heel braaf stil blijven staan. Fotografisch lukt het allemaal best. Mijn camera heeft voor mij geen geheimen en licht en ik kunnen prima door één deur. Maar een bordje zodanig opmaken dat de bezoekers van Foodaholics met water in hun mond onze website bekijken, dat is nog best lastig! Natuurlijk een kwestie van veel oefenen, maar het eten wat je hier op de site ziet, is ook het eten wat wij gewoon nog eten. Graag als het even kan ook nog warm en niet geheel verpieterd. Thuis heb ik daardoor niet altijd de gelegenheid tot eindeloos experimenteren. En mijn hoeveelheid ‘props’ en linnengoed is ook (nog) beperkt. En wat is nou eigenlijk mijn eigen stijl? Ik besloot me aan te melden voor een workshop foodfotografie.