Begin februari waren mijn vriend en ik ein-de-lijk weer eens in Berlijn! Normaal gaan we vaak wel twee keer per jaar, maar na september 2017 zijn we niet meer geweest. Schandalig! Aanleiding voor ons winterse bezoekje aan ons tweede thuis was het feit dat we gevraagd waren om vier dagen op onze nichtjes te passen, terwijl schoonzus en zwager zich in de zon in Málaga gingen wentelen. We plakten hier wat dagen voor en achter en zo hadden we een dikke week in Berlijn. Een week die voor een groot deel in het teken stond van familie en vrienden, maar waar we natuurlijk ook de gelegenheid grepen om weer wat fijne hotspots te ontdekken. De focus lag dit keer vooral op fijne plekken voor koffie en lunch.
All Posts By
Michella
Op de Rotterdamse Kop van Zuid staat het markante pakhuis Celebes, Borneo, Java, Sumatra van het voormalige bedrijf Pakhuismeesteren. Lang stond het leeg, maar inmiddels is het gebouw ingrijpend verbouwd en huist het – naast een tof hotel – de Rotterdamse foodhallen. Na de Fenix food factory en de Markthal is dit de derde “eethal” in Rotterdam. Het concept is duidelijk populair, hoewel alle drie de Rotterdamse varianten totaal onvergelijkbaar zijn.
Vlak na de opening stak ik al eens mijn hoofd om de deur, maar nu de Rotterdamse foodhallen een paar maanden open zijn, werd het hoog tijd voor een uitgebreider bezoek.
Hoofdgerechten Snacks & borrelhapjes
Dakgangjeong, zoete krokante Koreaanse kip
Posted on 30 januari 2019
Krokante gefrituurde kip in een pittige, zoete kleverige saus. Need I say more? Dakgangjeong is het Koreaanse antwoord op de welbekende zoetzure kip bij de Chinees. Maar dan beter. En dat zeg ik, fervent afnemer van de koe loe kai bij de Chinees even verderop. Sinds ik dit recept heb ontdekt, heb ik het al drie keer gemaakt. Wij zijn fan en wat mij betreft overtreffen ze zelfs de Pok Pok chicken wings. Daar zijn de meningen bij ons thuis overigens nog wel over verdeeld en mijn vriend wil eigenlijk een keer beide kipsoorten naast elkaar serveren als vergelijkend warenonderzoek. Daar zeg ik overgens ook geen nee tegen!
Veel mensen denken bij Rotterdam alleen maar aan nieuw, modern en rauw. Van het historische centrum is tenslotte niet veel meer over. Toch zijn er nog heel wat bijzondere plekken te vinden in de stad. Zoals de vier eeuwen oude herberg In Den Rustwat. In 1597 gebouwd als buitenplaats, daarna o.a. fungerend als herberg, stamkroeg en als verversingsgebouwtje naast de tramlijn. In de jaren ’50 dreigde de prachtige oude herberg alsnog te sneuvelen bij de aanleg van de Maasboulevard. Gelukkig werd hier een stokje voor gestoken. In Den Rustwat werd wél afgebroken, maar vervolgens herbouwd naast het arboretum onder aan de Honingerdijk, onder de rook van het Excelsior stadion. Veel authentieke delen werden bewaard. Zo is de tegelvloer nog origineel en ook de oude Delfts blauwe tegeltjes aan de muur. Blikvanger van het geheel is het prachtige rieten dak.
Sinds de heropening in 1960 is In Den Rustwat één van de beste culinaire gelegenheden in Rotterdam. Maar misschien ook wel één van de onbekendste. Het best bewaarde geheim van Rotterdam, zoals ze zelf zeggen. Wij werden uitgenodigd om dat geheim te ontrafelen en In Den Rustwat (IRDW) te ontdekken. Want de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik – ondanks dat ik Rotterdam inmiddels toch aardig ken – nog nooit van deze plek gehoord had.
Het zit er bijna op, ons Mexicaanse kerstdiner. Maar we eindigen natuurlijk niet zonder een passend dessert: Tres leches cake. Hoewel het onduidelijk is waar in Latijns-Amerika deze cake nou exact zijn oorsprong vindt, is het een veel gegeten gerecht in Mexico. Maarruh, tres leches? Drie soorten melk? Yep! Tres leches cake is een luchtige cake die wordt geweekt in drie verschillende soorten melk! Nieuwsgierig?
Het tweede bijgerecht van ons kerstdiner is alweer een echte Mexicaanse klassieker! We serveren namelijk tamales. Een tamale is een traditioneel Zuid-Amerikaans gerecht en bestaat uit een gestoomde maisdeegrol, verpakt in een maisblad (of soms in een bananenblad). En wat past er nou beter bij kerst dan pakketjes op je bord?!
In Mexico is het traditie om op kerstavond rond middernacht een uitgebreide maaltijd te serveren. Een traditionele Ensalada de Noche Buena (kerstavondsalade) mag dan niet ontbreken. Deze salade met veel citrus is een fijne tegenhanger van de Mexicaanse aardse smaken. Hij past daarom ook perfect bij onze kalkoen met chipotleboter.
Mijn bananen eet ik het liefst als ze nog een beetje groen zijn. Zodra ze echt helemaal geel zijn vind ik ze eigenlijk al niet meer zo lekker, laat staan als er bruine plekjes op verschijnen. Weggooien is natuurlijk zonde, dus zodra er bananen op de fruitschaal liggen te verpieteren wordt er hier in huis een bananenbrood gebakken.
Er hebben in de loop der jaren al heel wat recepten voor bananenbrood de revue gepasseerd. Met en zonder eieren, met geprakte bananen of bananen in stukjes, gezonde varianten zonder suiker, ongezonde varianten met een heleboel suiker. Versies die gortdroog de oven uitkwamen of juist zo nat dat er van brood (of cake) eigenlijk geen sprake meer was. Er waren broden die volkomen inzakten of zo enorm rezen dat ze over de vorm heen borrelden. Compacte broden die als een blok steen aanvoelden en nog zoveel meer varianten. Maar na al dat experimenteren heb ik nu een recept dat wat mij betreft het allerlekkerste bananenbrood oplevert.
Na ons bezoekje aan Pok Pok in Portland bleven ze door mijn hoofd spoken: Ike’s Vietnamese Fish Sauce Chicken Wings, de wereldberoemde sticky chicken wings waar we onze vingers haast bij op aten. Het liefst was ik nog een keer teruggegaan, maar er was nog zoveel meer te ontdekken in Portland. En dus bleef het bij één bezoekje. Gelukkig leverde me een snelle Google-actie al snel een paar varianten van een recept op. En eenmaal thuis bleek dat er een heus Pok Pok kookboek bestaat! Je begrijpt zeker al dat dat inmiddels in mijn boekenkast staat. En natuurlijk stonden als allereerste de chicken wings op het menu!
Afgelopen juni maakten mijn vriend en ik een droomreis door de Verenigde Staten. In 26 dagen reisden we van Las Vegas naar Seattle. Onderweg bezochten we de meest gave natuurparken, stonden we in de loeihete hitte van een woestijn en midden in de sneeuw in de bergen. Voor ons als stadsliefhebbers moesten er natuurlijk ook wat grote steden op het programma. Naast Las Vegas bezochten we San Francisco, Portland en Seattle. Allemaal totaal verschillende steden met allemaal hun eigen charme. Hoewel, Las Vegas is écht niet mijn stad. Portland daarentegen was fantastisch en vrijwel meteen na aankomst wist ik: hier moet ik over bloggen!
Wij verbleven drie nachten in een hele fijne AirBNB in de wijk Division. Het informatieblad van de hosts dat op het bureautje lag begon met de zin “In Portland we take food very seriously”. Ik hád al heel veel zin in het verkennen van de food scene van Portland, maar na zo’n zinnetje natuurlijk helemaal! Drie dagen is niet heel veel tijd voor het verkennen van een grote stad, maar we hebben in die paar dagen toch aardig wat fijne hotspots weten te verzamelen in verschillende wijken. En zoals altijd deel ik die graag met onze lezers.
Sinds bij mij in de straat Takumi de deuren opende, hebben wij thuis een serieuze ramenverslaving ontwikkelt. Maar ja, elke keer maar weer uit eten, dat gaat pijn doen in de portemonnee. Toen ik een doosje met maitake paddenstoelen kreeg, besloot ik zelf eens aan de slag te gaan met noedels en bouillon. Het resultaat: udon noedels in een kruidige paddenstoelenbouillon met Japanse smaakmakers als mirin en ponzu. Het is vast geen officieel ramengerecht, maar wel héél lekker, een echte smaakbom en net zo bevredigend!