Solkiki Marañón 68 procent, de zeldzaamste chocolade in een schitterende reep

Toen ik mijn barbecueboek aan het schrijven was had ik zeer regelmatig trek in chocolade. Niet zomaar willekeurige chocolade, maar de Solkiki Marañón Mylk 60%. Ik had die reep niet zolang voor ik aan het boek begon gekocht en die was zo lekker dat hij door mijn hoofd bleef spoken. Dus toen ik pas geleden in Amsterdam bij Chocolatl was dook ik meteen op het vak waar de repen van Solkiki staan. Tot mijn grote verdriet was de reep waar ik zo naar verlangde op. Wel was er een andere Marañon reep van Soliki, één van 68%, als troost heb ik die toen maar meegenomen, maar was die net zo lekker?

De repen van Solkiki worden door de eigenaren Iris en Rob met de hand gemaakt in Dorset, Engeland. Ze gebruiken hiervoor de mooiste en eerlijkste producten die ze kunnen vinden. In het geval van deze reep ook nog de meest zeldzame cacaobonen, de Fortunato nummer 4 uit de Marañón vallei in Peru.

Van deze cacaobonen werd lang gedacht dat ze uitgestorven waren tot Dan Pearson in Peru aan het werk was om een mijn te bevoorraden. In de vallei zag hij bomen staan waar rare peulen uit de stam groeiden. Hij wist niet dat dat cacao was maar kwam daar al snel achter. Toen hij wat monsters van de cacaobonen naar het Amerikaanse ministerie van landbouw stuurde, bleek hij een cacaosoort te hebben gevonden waarvan men aannam dat deze al honderd jaar niet meer bestond, pure Nacional. Nacional werd op grote schaal verbouwd in Ecuador, in die tijd was het de grootste producent, maar vanwege ziekte ging het ten onder, ook kruisingen met andere soorten mochten niet baten. Er groeit nog steeds Nacional in Ecuador maar geen 100% genetisch zuivere meer. Deze Marañón bonen zijn dat dus wel.

Solkiki Marañón 68 procent

De wat sobere verpakking geeft je niet de indruk dat er een plaatje van een reep in zit. Ook al draagt het uiterlijk niets bij aan de smaak, het geeft een reep iets extra’s, net als latte art in je cappuccino. De reep breekt met een heldere krak, hij is dus duidelijk goed getempereerd. Qua geur pik ik niet echt duidelijke dingen op, chocolade dat wel, maar niet iets dat er echt uitspringt.

Dan is het moment gekomen om te proeven. Het eerste dat bovenkomt is tabak, een beetje prikkend. Langzaam verandert die tabak in de warme smaak van gedroogd fruit, krenten en rozijnen. Als laatste proef ik honing. De reep smelt heel gelijkmatig en is mooi glad van structuur. Ook voelt de chocolade warm aan in je mond. Als je daar nog nooit op hebt gelet moet je dat echt eens doen. Sommige chocolade voelt warm aan en andere koud terwijl het smelt.

De smaak van de Solkiki Marañón blijft lang hangen en ik proef koffie en later room. Wat opvalt is dat er eigenlijk geen bitter zit in deze reep. Dat is niet gek omdat deze bonen daarom bekend staan.

Wat vond ik van de Solkiki Marañón 68 procent?

Het is natuurlijk al heel bijzonder dat je de zeldzaamste chocolade ter wereld kunt proeven, maar Solkiki is niet de enige die Marañón repen maakt. Het schijnt lastig te zijn om met deze cacaobonen een goed eindresultaat te behalen, Iris en Bob is dat in ieder geval gelukt. Dat is niet vanzelfsprekend trouwens, getuige de reep van een andere maker die ik in de kast heb liggen die niet goed is gelukt, die review houden jullie tegoed. Deze reep is mooi van structuur, smelt mooi en de smaak is fantastisch en blijft lang hangen. Voor de mensen die dat belangrijk vinden is hij ook nog eens vegan, GMO en pesticidenvrij. Ook heeft de boer, de heer Fortunato (deze cacao is naar hem vernoemd) een eerlijk bedrag voor zijn cacao gekregen.

Dit alles maakt de Solkiki Marañón 68% voor mij een hele goede reep chocolade met een mooi verhaal. Hij doet zeker niet onder voor de eerdere 60% Mylk reep die ik proefde, misschien is deze nog wel lekkerder. De eerstvolgende keer dat ik hem tegenkom gaat hij dan ook zeker weer mee naar huis.