Afgelopen juni maakten mijn vriend en ik een droomreis door de Verenigde Staten. In 26 dagen reisden we van Las Vegas naar Seattle. Onderweg bezochten we de meest gave natuurparken, stonden we in de loeihete hitte van een woestijn en midden in de sneeuw in de bergen. Voor ons als stadsliefhebbers moesten er natuurlijk ook wat grote steden op het programma. Naast Las Vegas bezochten we San Francisco, Portland en Seattle. Allemaal totaal verschillende steden met allemaal hun eigen charme. Hoewel, Las Vegas is écht niet mijn stad. Portland daarentegen was fantastisch en vrijwel meteen na aankomst wist ik: hier moet ik over bloggen!
Wij verbleven drie nachten in een hele fijne AirBNB in de wijk Division. Het informatieblad van de hosts dat op het bureautje lag begon met de zin “In Portland we take food very seriously”. Ik hád al heel veel zin in het verkennen van de food scene van Portland, maar na zo’n zinnetje natuurlijk helemaal! Drie dagen is niet heel veel tijd voor het verkennen van een grote stad, maar we hebben in die paar dagen toch aardig wat fijne hotspots weten te verzamelen in verschillende wijken. En zoals altijd deel ik die graag met onze lezers.
O, o, Parijs! Ik weet het, zo gaat het liedje niet. Maar wat is Parijs toch een briljante stad. Ik schreef het inmiddels al een paar keer, ik krijg nooit genoeg van Parijs. Er is elke keer weer wat nieuws te ontdekken en wat kun je er toch geweldig op culinaire ontdekkingsreis. Toen we in oktober naar Parijs reisden voor de 
Het is augustus 2008 en ik sta, doorweekt tot op mijn onderbroek, te schuilen onder de poortjes van een brug in Berlijn. Wat een rotstad. Grijs, grauw, iedereen loopt maar met bier in z’n hand, het centrum is helemaal geen centrum en er is niks leuks te doen. Little did I know. Onvoorbereid, op doorreis naar Polen, de stad in bleek niet handig en het regende ook nog eens pijpenstelen. Dat Berlijn een rotstad was, heb ik vervolgens jaren volgehouden.
Tot 2014. Toen gaf ik Berlijn een tweede kans. Een week, in mijn eentje. En ik was verkocht. Enkele maanden erna ontmoette ik mijn lief, die mijn liefde voor Berlijn bleek te delen. Daarnaast bleek ook zijn broertje in Berlijn te wonen. Inmiddels is Berlijn ons tweede thuis en bezoeken we de stad minimaal twee keer per jaar. Het liefst zou ik nog veel vaker gaan, zeker omdat we ook oom en tante zijn van de twee allerleukste meisjes. De bewuste brug, de Oberbaumbrücke, is nu één van mijn lievelingsplekken in Berlijn.
Parijs is mijn eerste liefde. En het is een blijvende liefde, Parijs en ik raken de rest van ons leven niet op elkaar uitgekeken, dat weet ik zeker. Ik kwam voor het eerst in Parijs toen ik 16 was. Mijn eerste vakantie zonder ouders. Een georganiseerde busreis, met stiekem veel meer vrije ruimte dan de overbezorgde ouders van mijn beste vriendinnetje beseften. Het was liefde op het eerste gezicht en inmiddels liggen er heel wat van mijn voetstappen in Parijs. Ik vierde er de liefde met mijn eerste serieuze vriendje. Ik werkte er een paar weken. Ik ging erheen voor fototrips met andere fotografen, waardoor ik inmiddels duizenden foto’s heb van deze zéér fotogenieke stad. Ik verbrak er een relatie. Ik spendeerde er een hele fijne zonnige week in mijn eentje na een moeilijke periode. Ik was er zonder een cent op zak. Ik was er soms even snel voor een paar uurtjes onderweg naar andere plekken in Frankrijk. Nou ja, het is wel duidelijk: ik houd van Parijs.
Pasen bracht ik met mijn lief door in Parijs. Vlak voordat we zouden afreizen naar de stad van het eten..eh..de liefde, zag ik op Instagram een post voorbij komen van