Pasen bracht ik met mijn lief door in Parijs. Vlak voordat we zouden afreizen naar de stad van het eten..eh..de liefde, zag ik op Instagram een post voorbij komen van Petra de Hamer die op dat moment in Parijs was en heel enthousiast was over restaurant Au Passage. Haar foto prikkelde mijn nieuwsgierigheid en ik las wat informatie en recensies over het restaurant. Au Passage bleek bij veel mensen hoge ogen te scoren en toen ik ontdekte dat ze kleine gerechtjes om te delen serveren was ik helemaal om. Ik vind het heel leuk om verschillende dingen te kunnen proeven en die met mijn tafelgenoten te kunnen delen. Veel gezelliger dan alleen maar je eigen bordje voor je neus. Via de website reserveerde ik een tafeltje voor twee. En ik kan vast verklappen dat ons bezoekje aan Au Passage stiekem wel het hoogtepunt van ons reisje Parijs werd.
Als je niet weet dat Au Passage bestaat, zul je het restaurant waarschijnlijk ook nooit vinden. Au Passage is gevestigd in een smal steegachtig straatje, zo’n 10 minuten lopen vanaf Place de la République. Bij daglicht zul je het straatje waarschijnlijk gewoon voorbij lopen zonder er een blik in te werpen, in het donker is het het soort straatje waar je moeder je voor waarschuwde.
Wanneer wij – op maandagavond – rond 19.45 bij het restaurant arriveren (wat aan de vroege kant is, voor Franse begrippen) is direct duidelijk dat er veel mensen van het bestaan van Au Passage afweten en dat reserveren absoluut niet overbodig was; er zijn nog maar een paar tafeltjes vrij en ook de bar is al gevuld. Het interieur van Au Passage is eenvoudig en absoluut niet pretentieus: een lange bank langs één wand, veel kleine houten tafeltjes en een allegaartje van stoelen. Onze jassen mogen we zelf op een ouderwetse kapstok gooien die in de loop van de avond natuurlijk bijna bezwijkt onder de het gewicht van alle jassen en waar mensen bij vertrek speurtochten moeten houden op zoek naar de juiste jas. Aan de wand boven de lange bank hangt een groot schoolbord met daarop het menu van de avond.
Het publiek in Au Passage is een mix, maar overwegend vrij jong en hip. Er zijn veel buitenlanders, waarschijnlijk vooral veel Amerikanen. Au Passage doet het goed onder Amerikanen sinds het restaurant gefeatured is in een aflevering van The Layover van Anthony Bourdain. En het is een vrolijk publiek! Er hangt een hele fijne buzz in de ruimte. Het is door de akoestiek wel vrij rumoerig en ik kan me voorstellen dat dit niet de plek is waar je naar toe wilt als je eens wilt gaan zitten voor een goed gesprek. Ik vond de rumoerigheid en bedrijvigheid echter heerlijk. Doordat de tafeltjes vrij dicht bij elkaar staan, kom je ook nog eens gemakkelijk in gesprek met je buren.
De serveersters – drie stuks, hip met grote brillen en/of tatoeages – zijn supervriendelijk en razendsnel. Ze nemen bij elk tafeltje de tijd om uitvoerig te helpen met een keuze voor wijn en het vertalen van het menu. De wijn was in ons geval spot on en dat zonder ons de allerduurste fles te proberen te verkopen. Ondertussen zijn de serveersters ook nog in staat om in no time de vele bordjes vanuit de keuken naar de juiste tafeltjes te brengen. Wij hebben geen moment het gevoel gehad dat we geen aandacht kregen of ergens te lang op moesten wachten, zelfs niet toen de serveerster excuus kwam brengen omdat ons laatste gerechtje nog even zou duren.
Makreel, forel en varkenskop
Er wordt bij Au Passage gekookt met verse ingrediënten van het seizoen, alles is huisgemaakt en men probeert vlees zoveel mogelijk van kop-tot-staart te gebruiken. Het menu van Au Passage wisselt per dag en bestaat dus uit allerlei kleine gerechtjes, variërend in prijs van €5,- tot €16,-, waarbij de duurdere gerechten ook het grootst zijn. Voor twee personen werd ons aangeraden te kiezen voor 4-6 gerechten. Het menu staat op in het Frans op het schoolbord gekriebeld en dus begon voor ons eerst het vertaalspelletje. Met wat hulp van Google Translate kwamen we een heel eind, zeker omdat de gerechten niet heel uitvoerig beschreven staan. Men noemt het hoofdingrediënt van het gerecht plus wat extra’s zoals een saus of groenten. Onze serveerster heeft uiteindelijk ook alle gerechten nog stuk voor stuk voor ons in het Engels vertaald en enigszins toegelicht. Ik kan je dit – mocht je zelf eens gaan – absoluut aanraden, want je krijgt daardoor wel meer informatie. Het heeft onze keuze zeker beïnvloed. Haar enthousiasme maakte het kiezen overigens niet per se makkelijker.
Uiteindelijk kozen wij voor vijf gerechtjes en aten we achtereenvolgens: zeeforel met knoflook, makreel (gekarameliseerd, denk ik) met de allerlekkerste yoghurtsaus ever, een in zijn geheel gefrituurde zoete aardappel met een pittige mayonaise met yuzu, een soort kroket van varkenskop en eendenborst met o.a. pastinaak.
Een kroket van varkenskop? Ja! Dit was één van de gerechtjes waarbij de serveerster echt de doorslag gaf. Ik ben best een avontuurlijke eter, maar ik denk ook in beelden. En een varkenskop vind ik eigenlijk niet zo’n appetijtelijk plaatje. Onze serveerster vertelde echter zo enthousiast over dit gerechtje, dat we het wel moesten nemen. De onderdelen van de kop van het varken (wangen, oren etc.) worden lang gegaard en bereid als een soort rilettes. Daarna wordt dit in een jasje gestopt en gefrituurd. Een gerecht gemaakt met heel veel liefde, volgens de serveerster. En inderdaad, superlekker! Maar ook alle andere gerechtjes zijn heerlijk. Alle smaken komen prachtig samen en zelfs de kleinste hapjes zitten bomvol ontdekkingen. Soms weten we alsnog eigenlijk niet precies wat we nou eten, verdere uitleg wordt niet meer gegeven bij het serveren, maar het maakt ook eigenlijk niet uit. Namaken kan ik dit toch niet en het smaakt er allemaal niet minder om. Ik ben er overigens van overtuigd dat die uitleg ons met alle liefde nog was gegeven als we erom gevraagd hadden.
Eigenlijk kunnen we geen genoeg krijgen van Au Passage en dus rekken we ons verblijf nog wat. Mijn lief is gek op Franse kaas, dus moet er natuurlijk een kaasplankje komen. En kiezen uit de desserts blijkt ook lastig, dus kiezen we er maar liefst twee: een chocoladeganache met bloedsinaasappel en een caramelmousse met speculoos.
Uiteindelijk rollen we rond half elf zéér voldaan weer naar buiten met een welgemeend Au Revoir! Au Passage was elke euro waard en als we weer in Parijs zijn, gaan we zeker terug.
Au Passage
1 bis, Passage Saint-Sébastien
75011 Paris
Openingstijden: 19.00 -01.30, gesloten op zondag.
Reserveren kan eenvoudig via de website. Na 21.30 kun je ook zonder reserveren terecht (houd er wel rekening mee dat je dan mogelijk nog wel een tijdje op een tafeltje moet wachten)
2 Comments
Happy Hotelier
7 april 2016 at 14:47Petra is aan de 100% gidsen gerelateerd. Zij weet het dus echt wel waar Abraham de mosterd haalt ;-)
Michella
7 april 2016 at 16:04Ik weet het :) Overigens was zij weer getipt door Yvette van Boven :)