Het zit er bijna op, ons Mexicaanse kerstdiner. Maar we eindigen natuurlijk niet zonder een passend dessert: Tres leches cake. Hoewel het onduidelijk is waar in Latijns-Amerika deze cake nou exact zijn oorsprong vindt, is het een veel gegeten gerecht in Mexico. Maarruh, tres leches? Drie soorten melk? Yep! Tres leches cake is een luchtige cake die wordt geweekt in drie verschillende soorten melk! Nieuwsgierig?
Het is op de valreep, maar als je opschiet dan kun je nog net dit asperge-ijs maken voordat het witte goud weer uit de winkels is verdwenen! Asperge-ijs is echt weer zoiets dat mooi past in ons rijtje van aparte desserts. Het lijkt wel of we altijd op zoek zijn naar gekke dingen. Misschien is dat ook wel zo, maar het zijn altijd wel lekkere aparte dingen.
Deze bramen-yoghurtijsjes zijn geïnspireerd door onze recente trip naar Berlijn. We kwamen daar verschillende ijssalons tegen waar ze paletas verkochten. Paletas ook wel paletas Mexicanas genoemd zijn ijsjes op een stokje die hun oorsprong in Mexico vinden. Het zijn luxere ijsjes dan de waterijsjes die we hier op een stokje hebben. Vaak is het vers fruit, maar er zijn ook varianten met drank of op yoghurtbasis. IJs op een stokje 2.0 zullen we maar zeggen.
Dit dropijs is geïnspireerd door een bezoek eerder deze week aan het grote pretpark dat Amsterdam heet. Tussen de wiet-, wafel- en nutellawinkels in de Warmoesstraat vind je Metropolitan, een winkel met gebak, chocolade en ijs. Op het eerste gezicht valt deze zaak niet echt uit de toom, ware het niet dat de producten daar gemaakt worden door Kees Raat. Kees Raat is chocolatier, bakker en ijsmaker en werkt met de mooiste producten. Buiten de normale smaken ijs vind je in zijn winkel een keur aan bijzondere ijssmaken als kikkoman (sojasaus), komkommer, gember, vlierbessen, sake en dus ook dropijs.
Ik heb de laatste tijd al verschillende soorten ijs gemaakt. Toen we besloten om met Foodaholics een rabarberweek te gaan doen wilde ik graag rabarberijs maken. Tijdens het bladeren in ‘The Perfect Scoop‘ – het ijsboek van David Lebovitz – kwam ik rabarber-aardbeienijs tegen, maar dat recept was voor een sorbetijs en ik had mijn zinnen op roomijs gezet. Door de recepten van het rabarber-aardbeienijs en het frambozenijs samen te voegen kreeg ik uiteindelijk toch mijn zin. Het resultaat is een heerlijk fris, licht zuur roomijs met een duidelijke rabarbersmaak.
Mijn eerste recept voor deze Foodaholics rabarberweek is een dessert met een hele bijzonder combinatie aan smaken. Het is een geitenmelk-rozemarijngelei met gepocheerde rabarber. Denk bij de gelei aan een panna cotta met een vleug rozemarijn, de rabarber wordt zachtjes gegaard in sinaasappelsap met steranijs en wat Pernod. Door de steranijs en Pernod krijgt de rabarber voor mij een lichte dropsmaak die heel erg goed past bij de rozemarijn uit de gelei.
Omdat Sint Valentijn een Italiaan was leek het ons gepast om voor die dag een typisch Italiaans dessert te maken, panna cotta. En dan wel een romantische Valentijns panna cotta natuurlijk met hartjes van bloedsinaasappel.
Dit bergamotijs heb ik verzonnen nadat ik van de zomer op meerdere plaatsen opeens een citroen-karnemelkijs langs zag komen. Dat ijs kwam langs op één van de blogs die ik volg, maar ik vergat het op te slaan. Een paar dagen later kregen we een soortgelijk ijs te eten toen we uit eten gingen. Mijke kookte die avond en vond het geen probleem om te vertellen waar ze haar recept vandaan had. En zo kon ik er mijn bergamotvariant van maken. Omdat het geen echte custardbasis heeft, heeft het ijs niet de structuur van roomijs. Maar door de karnemelk, slagroom en melk is het ook geen sorbetijs. Het hangt er een beetje tussen in, een romig sorbetijs zullen we maar zeggen.
In het boekje ‘Lekker ite bûten, mear as 15 resepten’ van Reitse Spanninga staat onder andere een recept voor sinaasappelparfait en de bijpassende foto ziet er zo smakelijk uit, dat ik gelijk zin kreeg om deze parfait te maken als afsluiting van onze Kerstmaaltijd. Alleen heb ik er een mandarijnenparfait van gemaakt omdat we mandarijnenlikeur in huis hebben en geen Grand Marnier zoals Spanninga gebruikt en omdat er in deze tijd van het jaar een overvloed is aan lekkere mandarijnen.
Afgelopen week kwam mijn vriendinnetje Sarah spontaan een kopje thee drinken. Sarah houdt net als ik erg van koken en ook met haar gaan onze gesprekken dan ook vaak vooral over lekker eten, recepten en keukengadgets. Ditmaal had Sarah enthousiaste verhalen over haar allernieuwste keukengadget: een elektrische snelkookpan. Na haar verhalen snap ik niet meer dat ik zonder kan en dus staat een snelkookpan nu hóóg op de verlanglijst. Wat dit met dit recept te maken heeft? Helemaal niks! Maar Sarah was wel degene die me tijdens het theeleuten ook het receptje voor deze gember-vanillevla tipte en daarmee meteen mijn interesse had.
Ik at matcha ijs voor het eerst zo’n 20 jaar geleden. We waren op vakantie in de VS en een vriendin nam ons mee naar Japan Town in San Francisco. Aan het einde van de maaltijd konden we kiezen uit groene thee ijs of rode bonen ijs. Nou kende ik de rode boontjes al uit de Chinese keuken en daar ben in niet zo’n fan van dus bleef er weinig te kiezen over, groene thee ijs. Er kwam een bolletje groen ijs, te groen eigenlijk want de groene theeën die ik in die tijd kende waren geen van alle die kleur. Maar toen ik proefde was ik meteen verkocht! Het smaakte naar niets dat ik kende, maar was bijzonder lekker. Dat wilde ik zelf ook kunnen maken!